یک مطالعه جدید نشان می دهد که داروهای اختلال نعوظ ممکن است به درمان سرطان مری کمک کنند.
بر اساس یک مطالعه اخیر که توسط Cancer Research UK و شورای تحقیقات پزشکی پشتیبانی می شود، دسته ای از داروهایی که اغلب برای درمان اختلال نعوظ استفاده می شوند ممکن است بتوانند اثربخشی شیمی درمانی را در درمان سرطان مری بهبود بخشند.
این مطالعه که اخیراً در far30club منتشر شد، کشف کرد که مهارکننده‌های PDE5، که داروهایی هستند که سلول‌هایی به نام فیبروبلاست‌های مرتبط با سرطان (CAFs) را در مجاورت تومور هدف قرار می‌دهند، ممکن است مقاومت شیمی‌درمانی را معکوس کنند.
اگرچه هنوز در مراحل اولیه تحقیقات است، مهارکننده‌های PDE5 با شیمی‌درمانی ممکن است بتوانند تومورهای خاص مری را به‌طور مؤثرتری نسبت به شیمی‌درمانی به تنهایی کوچک کنند و مقاومت شیمی‌درمانی را که یکی از بزرگترین موانع برای درمان سرطان مری است، غلبه کنند.
اگرچه این بیماری نسبتاً غیرمعمول است، اما بریتانیا یکی از بالاترین نرخ‌ها را در جهان دارد و سالانه 9300 مورد جدید سرطان مری در آنجا تشخیص داده می‌شود. سرطان مری بر لوله غذایی که دهان شما را به معده شما متصل می کند، تاثیر می گذارد.
در حال حاضر، این بیماری نتایج و گزینه‌های درمانی بسیار بدتری نسبت به سایر سرطان‌ها دارد، به طوری که از هر 10 بیمار فقط 1 نفر 10 سال یا بیشتر زندگی می‌کنند. بخشی از دلیل این امر این است که می تواند در بسیاری از شرایط به شیمی درمانی مقاوم باشد و تقریباً 80٪ از بیماران پاسخ نمی دهند.
مقاومت در برابر شیمی درمانی در سرطان مری تحت تأثیر ریزمحیط تومور، ناحیه ای است که تومور را صدا می کند. این از مولکول‌ها، رگ‌های خونی و سلول‌هایی مانند فیبروبلاست‌های مرتبط با سرطان (CAFs) تشکیل شده است که برای رشد تومور مهم هستند. این تومور را تغذیه می کند و می تواند به عنوان یک شنل محافظ عمل کند و از تاثیرگذاری درمان هایی مانند شیمی درمانی جلوگیری کند.
تیم محققان به سرپرستی پروفسور تیم آندروود در دانشگاه ساوتهمپتون می‌خواستند سلول‌هایی را در ریزمحیط تومور شناسایی کنند که از تومور در برابر درمان محافظت می‌کنند تا بتوانند آنها را هدف قرار دهند.
محققان دریافتند که سطح PDE5، آنزیمی که در اصل در دیواره رگ های خونی یافت می شود، در آدنوکارسینوم مری در مقایسه با بافت سالم مری بیشتر است. سطوح بالایی از PDE5 در CAFها در ریزمحیط تومور یافت شد. آنها همچنین دریافتند که بیان بالای PDE5 با بقای کلی بدتر همراه است، که نشان می دهد PDE5 یک هدف موثر برای درمان خواهد بود.
به دنبال این، محققان یک مهارکننده PDE5 به نام PDE5i را روی CAF های تومورهای مری آزمایش کردند. آنها دریافتند که PDE5i می تواند فعالیت CAF را سرکوب کند و آنها را بیشتر شبیه فیبروبلاست های طبیعی کند.
در مرحله بعد، محققان همکار در دانشگاه ناتینگهام نمونه‌هایی از سلول‌های تومور را از 15 نمونه‌برداری بافتی از هشت بیمار گرفتند و از آنها برای ایجاد تومورهای مصنوعی آزمایشگاهی استفاده کردند. آنها ترکیبی از PDE5i و شیمی درمانی استاندارد را روی تومورها آزمایش کردند. از 12 نمونه از بیمارانی که تومورهای آنها پاسخ ضعیفی به شیمی درمانی در کلینیک نشان دادند، 9 نمونه با هدف قرار دادن CAF با PDE5i به شیمی درمانی استاندارد حساس شدند.
محققان همچنین این درمان را روی موش‌های کاشته‌شده با تومورهای مری مقاوم به شیمی‌درمانی آزمایش کردند و دریافتند که هیچ عوارض جانبی جانبی برای درمان وجود ندارد و شیمی‌درمانی همراه با PDE5i بیش از شیمی‌درمانی به تنهایی، تومورها را کوچک می‌کند.
مزیت اضافه استفاده از مهارکننده‌های PDE5 این است که قبلاً ثابت شده است که آنها یک کلاس دارویی ایمن و قابل تحمل هستند که به بیماران در سراسر جهان داده می‌شود، حتی در دوزهای بالایی که برای این درمان لازم است. محققان همچنین می گویند که دادن مهارکننده های PDE5 به افراد مبتلا به سرطان مری بدون تحریک مناسب، بسیار بعید است که باعث نعوظ شود.
پروفسور تیم آندروود، نویسنده اصلی این مطالعه و استاد جراحی گوارش در دانشگاه ساوتهمپتون، گفت: “خواص مقاوم در برابر شیمی درمانی تومورهای مری به این معنی است که بسیاری از بیماران تحت شیمی درمانی فشرده قرار می گیرند که برای آنها مفید نیست. یافتن دارویی، که از قبل به طور ایمن برای مردم هر روز تجویز می‌شود، می‌تواند گام بزرگی در مقابله با این بیماری سخت باشد.»
با ایمنی اثبات شده این داروها و نتایج مثبت حاصل از این تحقیق، گام بعدی محققین مرحله I/II آزمایش بالینی است که یک مهارکننده PDE5 را در ترکیب با شیمی درمانی در بیماران مبتلا به سرطان مری پیشرفته آزمایش می کند.
در صورت موفقیت آمیز بودن، این درمان می تواند به بخش قابل توجهی از حدود 9300 نفری که در سال مبتلا به سرطان مری تشخیص داده می شوند، طی 5 تا 10 سال آینده کمک کند. این مطالعه می‌تواند راه را برای استفاده از مهارکننده‌های PDE5 در سایر انواع سرطان هموار کند.
میشل میچل، مدیر اجرایی Cancer Research UK، گفت: «توسعه داروهای جدید برای سرطان فوق‌العاده مهم است، اما انجام این کار از ابتدا فرآیندی چالش برانگیز است و بسیاری از آنها در این مسیر شکست می‌خورند. ما همچنین مشتاقیم تا بررسی کنیم که آیا داروهای موجود، دارای مجوز برای سایر بیماری‌ها، می‌توانند در درمان سرطان مؤثر باشند یا خیر. اگر اینها معلوم شد.
score: healthline